benim yine muzdarip olduğum bir nokta gaziantep'e dair ortalıktaki hikayelerin derinliğinin olmayışıydı. bu derinlik meselesi çok su götürür biliyorum ama kendimce bir derinlik tanımlıyorum burada alınmayın ha!

yahu bizim yemeklerin yüzeyselliğinden başka meşhur bir şeylerimiz de olmalı derken yaşar kemal'in "bu diyar baştanbaşa i ve ii" sinde gaziantep'in 1950li yıllardaki "derinlikli" hikayeleri ile rastlaştım. birisi 50 sayfa kadar yaşar kemal'in gaziantep'e gelip burada kaçakçıların arasına karışıp bir ay boyunca sınırı geçme hikayesini, o zamanın kayıt dışı piyasasını, bizim pazarları bolca sosyolojik hayal gücümüzü tahrik ederek anlatıyor. diğer hikaye ise daha bildik bir şehir gezisi yazısı ama burada da şehre küstü mahallesinin hikayesine dair sayfalar gözlerimi yaşarttı -abartmıyorum hakikaten yaşardı.

fırsat bulursam taratıp koyacağım internete.

bir de komik bir hal geldi ki başıma.. yaşar kemal'in kaçakçılar hikayesi beni öyle heyecanlandırdı ki hiç gelmeyi düşünmediğim önümüzdeki kurban bayramı tatiline sırf bir iki tane kaçakçı amca bulup hikayelerini dinlemek, kayda geçirmek için istanbul tatilini iptal ettik. neyse anama söyleyince ilk sevindi, sonra "heyrola gelmem deyip duruydun ne oldu" dedi. ben de "ana senin için deel yaşar kemal'in gaçakçıları için" deyince (bkz: kızılca kıyamet koptu) onun tavsiyesi "gedip yaşar kemal'in oğlu olmam." bu sefer yüzüne söyleyemedim ama "keşke ana dedim keşke.."