kimi zaman dibine yanmış kimi gecenin bi yarısı kimse varmı ola deyn bi soluk bakmak için gece gece bilgisayarı açtıımızda öykelenen ya da antep ağzının fonetik zenginliğinden meydana gelmiş bi esprinin patlatıldığı anda kahkahalar atarken, büyüklerimizden duyma olasılığımızınyüksek olduu laf.
esas da buu sözlüün dolaylı yoldan onların da üste sinmesi mi ney?
teknolojiyle çok sıcak ilişkile içinde olmadıklarından belkide, yazmak isteyip de yazamadıkları ama onların da bi çimdik duzlarının olmasını istediklerinin göstergesi olan sözcük öbeğidir aynı zamanda.. "yanı ben bu interneti bilsem usdabaşı olurum da, benim dediklerimi sen yaz prim yap" havası veriyler bi yandan da..hatta bazen "daa bu ney ki" derecesine bile geliyler. amma sorduunda hep "yog anam ne biliym ben" kıvamındalar..
ama netice olarag, her sabah yüzümüzü yıkadığımız musluk kimi, asansörün çağırma düğmesi kimi, ciğer kebabcısındaki kimyon kasesi kimi, balcan kebabının yağı kimi hayatımızın en değerli ayrıntılarından biri olan sözlüğün, bizim için gıymatlı olduğunun bilindiğini de gösterir bi ifadedir bunun yanında..
hasılı kelam, sözlüğe entry girerken klavyeyi yalnız başımıza kullansak da, "bu işte yalnız olmadığımız" gibi muazzam bir gerçekliğin kanıtıdır bu laf..
sözlee yazacak nice entriler diliyorum herkeşe..